بررسی ارتباط خودکارآمدی سالمندان مبتلا به پرفشاریِ خون با رفتارهای خودمراقبتی

زمینه و هدف: کنترل میزان پرفشاری خون ازطریق رفتارهای خودمراقبتی، موجب کاهش مرگ و میر و ناتوانی ناشی از بیماری های قلبی می شود. خودکارآمدی، تعیین کننده ی بسیار قوی برای تغییر و یا ایجاد رفتارهای خودمراقبتی می باشد. این مطالعه، به بررسی ارتباط خودکارآمدی سالمندان مبتلا به پرفشاری خون با رفتارهای خودمراقبتی شهر قم در سال1392 پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی درمیان 130 نفر از سالمندان مبتلا به پرفشاری خون شهر قم که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده ، انجام گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل دستگاه فشارسنج عقربه ای و پرسش نامه بود. داده ها از طریق آزمون های ناپارامتریک من ویتنی و کروسکال والیس با نرم افزارspss-18 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته اند. یافته ها: میانگین نمره ی خودکارآمدی درکل آزمودنی ها2/16±40 درصدکل نمره ی خودکارآمدی بوده است. میانگین خودکارآمدی در مردان، به-طور معناداری بیشتر از زنان بود(03/0 p=) و بین خودکارآمدی با شغل، میزان تحصیلات و وضعیت تاهل رابطه ی معناداری یافته نشده است(05/0 p>). خودکارآمدی سالمندان با عملکرد خودمراقبتی (003/0 p= )، فشارخون سیستولی(0001/0 p= ) ودیاستولی (004/0p= ) آنان ارتباط معناداری داشت. نتیجه گیری: سالمندان مبتلا به پرفشاری خون، از خودکارآمدی ضعیفی در ارتباط با رفتارهای خودمراقبتی برخورداربوده و باتوجه به این که بین خودکارآمدی و رفتار، ارتباط معناداری وجوددارد، لذا جهت تغییر و یا اتخاذ رفتار، توجه به مقوله ی خودکارآمدی قابل توجه است.